کنترل رفتاری کودکان، درمان دندان پزشکی تحت آرام بخشی و بیهوشی
درمان دندان پزشکی به خودی خود حتی برای بزرگسالان همراه با استرس و اضطراب است. ما، با فراهم کردن محیط شاد و جذاب سعی کردیم تا لحظه ورود این استرس کاهش یابد.
کودکان از نظر رفتاری در مظب دندانپزشکی متفاوتند. بعضی از کودکان با اشتیاق درمان را پذیرفته و بعضی دیگر بسیار مقاومت میکنند. اکثر کودکان در بین این دو طیف قرار میگیرند. یعضی مقاومت کمی در برابر درمان از خود نشان میدهند ولی با رفتا مناسب همکاریشان بهتر میشود. بعضی از کودکان به دلیل تجربه بد دندان پزشکی قبلی، مقاومت زیادی نشان میدهند که برای ان کودکان بایستی روش های خاصی برای بهبود رفتار انجام شود. اولین و مهمترین نکته برای جلب همکاری کودک، همکاری والدین با تیم دندان پزشکی و اعتمان آنهاست. لذا والدینی که به صحبت دندان پزشک توجه نداشته و کار خود را میکند، نباید انتظار معجزه از وی را داشته باشند. در بسیاری از موارد، کودکان نقش قربانی را بخوبی ایفا کرده و والیدن را تحت فشار قرار داده و در نهایت والیدن با راه آمدن با کودک درمان را سخت تر میکنند. عاجزانه درخواست میشود اگر کودک غیر همکار دارید، با دندان پزشک به خوبی همکاری کنید. مصلحت کودک گاهی ایجاب میکند که شما در بیرون ار اتاق کار حضور داشته باشید. این امر نه برای ترساندن کودک بلکه برای همکاری مجدد او میباشد. به وی در اتاق گفته میشود که “اگر ساکت باشی و با دکتر همکاری کنی دوباره مادرت را صدا میزنیم و به اتاق بر میگردد” و از وی قول گرفته میشود که در صورت بازگشت دوباره مادر و پدر، اگر همکاری اش مجددا از بین رفت، پدر یا مادر دوباره از اتاق بیرون میروند. این بازی اینقدر تکرار میشود تا کودک همکار شود. مهمترین اصل در برقراری ارتباط با کودکان تکنیک “بگو، نشان بده و انجام بده” است. برای مثال برای تمیز کردن دندان ها، دندان پزشک دستگاه بروساژ (به کودک گفته میشود مسواک برقی) را معرفی میکند. کارش را نشان میدهد و یک بار برای کودک امتحان میکند لطفا در صورت حضور در اتاق، با کودک صحبت نکنید. زیرا که محور توجه کودک با یک نفر به خوبی برقرار میشود. کودک نمیتواند در یک زمان به حرف دو نفر گوش کند.
در برخی موارد، کودک اصلا با دندان پزشک صحبت نمیکند. در این موارد، کودک را تشویق به برقراری ارتباط با دندان پزشک کرده و از پاسخ به سوال های او خودداری کنید. بصورت خلاصه حضور شما در اتاق کار صرفا بصورت غیر فعال و جهت اطمینان کودک است. لطفا از بکار بردن کلماتی مثل “آمپول بی حسی”، “تزریق”، “کشیدن دندان” و از این قبیل که برای کودک استرس زا است خودداری کنید.
در تمام درمان های کشیدن داندان، عصب کشی و اکثر ترمیم های دندان، بی حسی توسط آمپول بی حسی انجام میشود. ئر بعضی از ترمیم های سطحی نیاز به بی حسی نیست. لطفا کگودک خود را با جملاتی شبیه به “نکنه دندونش بی حس نشده؟!”، “خانوم دکتر دردش نمیاد؟!” و از این قبیل مضطرب نکنید.
گریه کودکان در حین درمان در ۹۰ درصد موارد مربوط به ترس وی و در ۱۰ درصد ممکن است به دلیل درد باشد که دندان پزشک آنرا کنترل خواهد کرد.
مطمئن باشید آرام بودن کودک در حین درمان بیشتر به نفع دندان پزشک است و هیچ دندان پزشکی درمان دردناک برای بیمار خود انجام نخواهد داد. کم بی تابی و گریه در حین و به ویژه در انتهای کار طبیعی است، در صورتی که کودک شما از ابتدا همکاری لازم را برای درمان نداشته باشد بهتر است از روش های جایگزین درمان مثل سدیشن (آرام بخشی) و بی هوشی استفاده کنید. در صورتیکه تمکایل به درمان با بی هوشی و یا آرام بخشی ندارید، باید همکاری لازم جهت درمان را مطب داشته باشید.
سلام وقت بخیر .من دخترم رو به دندانپزشکی اطفال بردم و گفتن بیرون بشینم وقتی دخترم کارش تموم شد تمام بدنش میلرزید و درست نمیتوتست نفس بکشه از بس ترسیده بود و گفت چون دردم میومده دستشون رو روی دهن من گذاشتن داشتن خفه ام میکردن و آمپول آهنی بالای سرم گرفته بودن که اگر صدا کنی این آمپولو بهت میزنیم.وقتی من بهشون معترض شدم گفتن این کار یک تکنیک ساکت کردن بچه است.سئوال من اینه .این تکنیک که تا سر حد سکته بچه رو میبره بچه دیگه حاضر نمیشه به دندان پزشکی بیاد این تکنیک هیچ پیشفرض روانشناسانه ای… بیشتر بخوانید